Elverum 2013
Lang van te voren zijn Evert, Jet en ik
bezig om uit te zoeken hoe we met onze import Elandhond naar de grote
show voor jagende spitsen en andere jachthonden in Noorwegen te
Elverum kunnen gaan. De voorbereiding liep nou niet echt soepel. Er
is nergens informatie te vinden. Vakantie moet opgenomen worden, maar
wanneer? Een jaar van te voren moet ik al data doorgeven, maar ik heb
dus geen datum. Augustus, dat is alles wat ik weet. Er zat niets
anders op dan de gok te nemen; ongeveer in dat weekend
waarschijnlijk. Onze Noorse vrienden kunnen ons ook niks vertellen,
er is niets te vinden. Dan een maand voor de show eindelijk
informatie en een formulier. Maar daarmee was de kous nog niet af. De
organisator kon mijn zorgvuldig ingevulde formulier niet lezen. Alles
weer overnieuw ingevuld. Maar goed dat er tegenwoordig online
vertalen bestaat! Betalen? Onmogelijk. De organisator besluit, betaal
maar op de show. Maar als sunige Hollander ben ik ook niet gek, dat
kost 100 NOK meer. Dus de hele e-mailwisseling wordt uitgeprint. Op
de show aangekomen bleek dit een slimme zet, ik had mijn bewijs dat
mijn betaalpogingen op niets uitliepen.
Ook Evert en Jet hadden lang van te
voren al uitgezocht waar te kamperen en een telefoontje naar de
camping leverde het volgende antwoord op: Een plek bespreken doen we
niet aan, uiterlijk woensdag aanwezig zijn, dan is er nog plaats,
daarna kan ik niets meer garanderen. Nou, dat is een leuk antwoord
als je uit het verre Nederland moet komen.
Eindelijk is het zover, Evert en Jet en
dochter Ilse vertrekken het weekend ervoor met de drie honden
richting Noorwegen. Ik zou later in de week volgen met het vliegtuig
en in Oslo opgehaald worden. Eventjes vier dagen op en neer.
Eigenlijk iets langer, want de honden moesten ook nog onder dak en
gingen logeren in Friesland, met brengen en halen ben je dus ook twee
dagen zoet. Vroeg in de ochtend ben ik op Schiphol en na een best wel
korte vlucht sta ik dan eindelijk in Noorwegen. Mijn lift staat al te
wachten en op de camping aangekomen snap ik waarom de campingeigenaar
dat rare antwoord gaf. Het is een compleet gekkenhuis, iedereen staat
bovenop elkaar. Druk,druk,druk!! Ik kijk mijn ogen uit, het barst van
de honden en overal staan dikke auto's, nog dikkere kampeerwagens en
caravans, complete bussen passen erin. Als wij met ons stoffertje de
tent uitvegen, staat de buurvrouw te stofzuigen. Hoe dan ook, voor de
geroemde rust van Noorwegen zit je tijdens de vierdaagse van de
Nordiske Jagt-og Fiskedagene verkeerd in Elverum. Het lijkt de
vierdaagse van Nijmegen wel. Heel Noorwegen hangt hier volgens mij
rond. 's Avonds worden we bezig gehouden met de Noorse versie van “de
vlam in de pijp”. De herhaalversie, dat kreng wordt wel honderd
keer gedraaid.
De volgende dag is het zover, Stigander
Halejeger gaat zijn beste beentje voorzetten. De keurmeester voor de
reuen is Mw. Marjatta Pylvänäinen-Suorsa
en voor de teven Dhr. Per Halmrast. Er zijn 47 reuen en 37
teven ingeschreven. Stigander heeft in de jonge honden klas 8
concurrenten. Wij denken dat hij geen enkele kans maakt, dus zijn we
lekker ontspannen aan het kwekken met anderen, beetje foto's aan het
maken en zo. Zijn moeder Toya en zijn broers Brutus en Branto zijn
ook aanwezig.
 |
| Stigander's broers Brutus en Branto |
 |
| Stigander's moeder Toya |
Maar deze drie zitten in een andere klasse. Keuringen
gaan hier een beetje anders, eerst een groeps-totaalbeeld voor de
keurmeester en dan komt de stokmaat erbij. Bij elke hond wordt de
schofthoogte genoteerd. Alles wat groter of kleiner is dan de
standaard krijgt sowieso al geen Uitmuntend. Dan komt de individuele
keuring. Alle details worden nagelopen. En dan blijkt dat er slechts
3 x een Uitmuntend wordt gegeven in een klasse, alle overige honden
krijgen een Zeer Goed of een Goed. Griezelend kijken we naar de G's
van Stigander's broers Brutus en Branto, maar de baasjes en de
fokster zijn zeer opgetogen. Ze mogen nu meedoen in de
jachtcompetitie en daar was het ze om te doen! Het is duidelijk dat
een G in Noorwegen een heel andere waarde heeft. Vooral omdat Branto
al heeft laten zien dat hij een waardevolle elandenjager is.
Het is Stig's beurt. Je kan zien dat
hij al wat showervaring heeft, oké zijn nep “zere” pootje gaat
nog steeds omhoog. Dit trucje heeft hij op de hondenschool geleerd,
als hij geen zin meer heeft, dan gaat “au” pootje omhoog en wordt
hij weggestuurd. Maar daar trapt Jet nu niet meer in. Stigander wordt
met beleid opnieuw in stand gezet en zijn loopje mag er wezen, hoewel
hij wel iets sneller mag lopen. En dan verbijstering.....hij krijgt
een Uitmuntend!!! En moet straks weer aantreden tegen de andere twee,
nog niet bekende, uitmuntende honden voor de plaatsing. Daar had
niemand op gerekend. De fokster Gunnil Wære
wilde eigenlijk met de kids het tentoonstellingsterrein op, maar
bleef nu toch maar wat langer plakken. Zij had dit nog nooit
meegemaakt met haar honden. Vier honden moesten tegen elkaar, waarvan
er drie Uitmuntend hebben en de andere al vast staand een Zeer Goed
4e plaats had. Na het zoveelste rondje lopen neemt de keurmeester de
beslissing. Stigander wordt U 3. Onze dag kon niet meer stuk! Een
topprestatie!
We konden nu naar de andere rassen gaan
kijken, jammer genoeg hebben we niet alle rassen en ook niet de
grijze elandhond teven kunnen zien omdat we zelf aan het showen
waren. Dit zijn de andere jagende noordelijke spitsen die zijn
ingeschreven: Elandhond zwart: 18, Jämthund
33, Finse spits 5,
Karelische Berenhond 2, Norrbottenspets 3,
Laika: REL 1, WSL 4, OSL 4 en de niet FCI erkende Zweedse witte
Elandhond: 6 .
We zijn de zwarte elandhonden gaan
volgen. 18 stuks en wat zijn ze mooi! Prachtige glimmende zwarte
vachten, in het zonlicht geven ze ook nog een blauw-groenige glans.
Schitterend. En wat hadden ze een leuke keurmeester aan Dhr. Per
Halmrast. Met feeling en liefde voor het ras en veel enthousiasme
keurde hij de honden.
Kletsend bij de ring over dit mooie ras
worden we ineens in het Hollands aangesproken. Huh?? Meer Hollanders
hier?? Maar nee, het was de uit Noorwegen afkomstige keurmeester
Ralph Campbell, die onder meer bij de Scandia clubmatch heeft gekeurd
en van velen van ons ook nog een goede bekende is. We hebben gezellig
gekletst over onze honden. Het was een leuke ontmoeting.
Nadat de meeste Spitsen gekeurd waren,
zijn we het tentoonstellingsterrein gaan verkennen. Dat is dus een
hele happening. Er is van alles op jachtgebied te vinden. Veel
verkoopkramen met pijl en boog, hengels, lokfluitjes, messen tot
jachtgeweren en kleding niet te vergeten. Daarnaast allerlei
demonstraties en wedstrijden, ook voor de kinderen. Met verwondering
heb ik vooral naar de fanclub gekeken van een wedstrijd ketting
wisselen van een kettingzaag gekeken.
Liever zelf aan de slag? Dat kan ook,
klimmen, vissen, doel schieten in alle denkbare varianten. Zo heb ik
zelf maar eens de pijl en boog uitgeprobeerd. De pijl naast het doel,
maar in de boom was dus van mij. Volgend jaar zit hij er
waarschijnlijk nog in, ze kregen hem er niet uit. Het meisje dat na
mij kwam schieten was er veel beter in. Wat een andere wereld!
Aan het eind van de dag bekaf en terug
naar de camping om onze vers gerookte zalmforelletjes te verschalken
met een toost op de fantastische uitslag van onze eigen kampioen
Stigander.
Volgend jaar weer? Of gaan we World Dog
Show in Helsinki doen?
Annemarie Klaucke
.JPG)
